ONS AVONTUUR : ALS, onze viervoeters en wij

Een drupje water misschien? Dat hebben we dit jaar al meer dan genoeg gehad. Waar we voorbijgaande jaren onze waterton moesten bijvullen met grondwater is dat dit jaar niet nodig geweest. Het ging vanzelf, met hemelwater. En de bijhorende naaktslakken die met regenweer present zijn kregen we er voor niets bij. Wat een slakkenjaar. Heel de tuin zit er vol mee. En als je niet goed oplet zit er één onder je schoen en heb je slakkenspijs. En dat is geen smakelijk hapje. Wel als je in een restaurant ‘escargots’ gaat eten, dan wel. Maar deze naaktslakken kan je niet klaarmaken, althans, dat ga ik niet proberen. Ik laat ze rustig zitten en hun buikje rond eten. Een drupje alcohol misschien? De mensen die me kennen weten dat ik nooit alcohol nuttig. In mijn puberteit, toen ik pas mocht uitgaan, heb ik dat zeker wel geprobeerd. Maar ik vond het maar niks, vond het ook niet lekker, dus daar is dan alles mee gezegd. Drank is niet aan mij besteed. Zelfs geen lekkere cocktail. Als ik al die mense...

Wat doet een mens zoal in de vakantie? Op vakantie gaan natuurlijk. Dus ik had ook iets exclusief geboekt. Ik kon 4 dagen in een 5 sterrenhotel in Leuven city Gasthuisberg gaan logeren. Wat een avontuur. De koffer maken was een denkpuzzel. Wat moet je mee? Het ging warm worden en droog blijven. Ik had een goede week uitgepikt om op citytrip te gaan. Ik zorgde dat ik er deftig uitzag want ik wou een goede indruk maken. Na het afscheid van de dieren die ik toch 4 dagen moest missen vertrokken we. De reis verliep vlot, geen file voor een keertje en we waren mooi op tijd daar. Aan de balie zat een vriendelijke vrouw die ons de kamer toewees. Het eerste contact op de afdeling viel goed mee. De hoofdverpleegkundige kwam even goededag zeggen en ik werd meteen door een vriendelijke zorgkundige naar de kamer gebracht. Het was luxe, ik was dan ook in een 5 sterrenhotel. Een éé npersoonskamer met airco. Er was een inloopdouche en veel ruimte. Direct werd alles aangepast aan mijn noden ...

Ik ben een valkampioen. Als dat een olympische discipline was had ik al ettelijke medailles in mijn prijzenkast staan. Toen ik 13 jaar was ben ik voor de eerste keer flink gevallen. Ik herinner het mij nog als de dag van gisteren : we zouden ‘s anderendaags naar de Efteling gaan. Mijn 2 neven gingen ook mee. Een echt familie uitstapje. Dat werd het dus niet. We waren nog wat aan het frisbeeën en bij het zoeken naar de frisbee draaide ik me om, en plots was daar een boomstronk, neergelegd uit het niets. Daar lag ik. In eerste instantie dacht ik :”Er is niets aan de hand.” Wat ook niet was, maar er was wel iets mis met mijn linkerarm. Die hing 90 graden op een plaats waar dat niet moest zijn. De pijn die ik toen voelde, die is met geen pen te beschrijven. Dat kan je alleen maar weten als je ooit zelf iets gebroken hebt. Dus nee, niet de Efteling gezien, wel het ziekenhuis voor een paar dagen. Eerst de gips in, maar dat was niet voldoende, dus dan maar een paar breinaalden in die b...