Op vakantie in de slaapkliniek

Wat doet een mens zoal in de vakantie? Op vakantie gaan natuurlijk. Dus ik had ook iets exclusief geboekt.

Ik kon 4 dagen in een 5 sterrenhotel in Leuven city Gasthuisberg gaan logeren. Wat een avontuur.

De koffer maken was een denkpuzzel. Wat moet je mee? Het ging warm worden en droog blijven. Ik had een goede week uitgepikt om op citytrip te gaan.

Ik zorgde dat ik er deftig uitzag want ik wou een goede indruk maken. Na het afscheid van de dieren die ik toch 4 dagen moest missen vertrokken we.

De reis verliep vlot, geen file voor een keertje en we waren mooi op tijd daar. Aan de balie zat een vriendelijke vrouw die ons de kamer toewees. Het eerste contact op de afdeling viel goed mee. De hoofdverpleegkundige kwam even goededag zeggen en ik werd meteen door een vriendelijke zorgkundige naar de kamer gebracht.

Het was luxe, ik was dan ook in een 5 sterrenhotel. Een éénpersoonskamer met airco. Er was een inloopdouche en veel ruimte. Direct werd alles aangepast aan mijn noden van tegenwoordig. Een wc verhoger en een relaxzetel. Zonder problemen. Na een uurtje werd gevraagd om mijn pyjama al aan te doen. Het gevreesde moment van de kabeltjes was aangebroken. Had ik me hiervoor mooi gemaakt?

Toen ik klaar was begon het werk voor de verpleegkundige om de kabels te installeren. Een pittige klus. Omdat ik 3 nachten bleef moest het goed vastzitten. De lijm werd erbij gehaald en de föhn om het droog te blazen.

Ik had erger verwacht. Het was vooral op mijn hoofd te doen voor EEG meting ‘s nachts om te kijken hoe mijn slaap was.

Ik kreeg veel bezoek de eerste dag. Twee jonge assistenten die verschillende testjes deden, dan nog een assistente die dezelfde testjes deed maar die een trapje hoger stond in de hiërarchie. De kinesist kwam even goededag zeggen. Hij is degene die de begeleiding doet moest je ademhalingsondersteuning nodig hebben. De diëtiste kwam ook nog eens langs om mijn aangepast eten te bespreken. En dan was het al vlot in de namiddag.

De roomservice was excellent.

Ik had intussen eten gekregen en het was heel lekker. Ik werd verwend. Er zaten goede ideeën bij voor thuis. Want intussen ben ik aan het gemixte eten gebonden omwille van de slikproblemen. Dit ging er erg vlot in zonder dat het in mijn keel bleef plakken. Dus toch een goed hotel gekozen.

Ik kwam niets tekort. Ze waren allemaal erg vriendelijk en behulpzaam.

De eerste nacht was een observatie. Ik werd al vroeg aan de kabels vastgemaakt voor de registratie. Nog wat kabels erbij en zelfs een micro aan mijn keel. Wanneer ik ging slapen bepaalde ik zelf. Vanaf dat moment kon ik niet meer uit bed.

Na wat tv kijken in bed besliste ik dan maar om het te proberen. Maar het was niet eenvoudig om niet in de knoop te geraken. Ik ben een woelkont en nu was mijn beweging toch beperkt. De nachtverpleegster was gelukkig heel vriendelijk en snel ter plekke voor mijn sanitaire bezoekjes. Dan moest ik even ontkoppeld worden.

Na een vrij onrustige nacht was dag twee aangebroken. Omdat ik onder de draden zat was een wasbeurt ook geen sinecure. Maar zoals verwacht waren ze weer erg behulpzaam en waar ze konden werd geveegd om toch die vier dagen nog deftig uit te zitten.

Nu was het afwachten wat de uitslag was. De hoofdverpleegkundige kwam met goed nieuws. Mijn waardes lagen nog binnen de grenzen van het normale. Toch had de prof beslist om ademhalingsondersteuning te gaan toepassen.

Deze dag ging wat trager voorbij. Maar gelukkig had ik een stevige back-up van mensen die erg betrokken waren dus whatsapp deed overuren.

Mijn man vond nog wat tijd om even langs te komen en dat gaf ook wat verzet.

Om toch nog wat in vorm te blijven tijdens mijn all inclusieve vakantie ging ik met mijn rollator de gang wat verkennen. Van voor naar achter en terug.

Er was ook animatie in het hotel. Tijdens de middag was er een oefensessie met het apparaat en een masker. Ik kreeg als eerste masker eentje alleen voor mijn neus. Maar dat werkte niet zoals het zou moeten. Mijn wangen bliezen goed op en mijn mond leek wel als een vis op het droge. Dan maar een volledig masker. En nu een uurtje slapen was de boodschap. Toen het apparaat voor de eerste keer aangezet werd dacht ik dat ik wegvloog. Wat was dat? Veel lucht en veel kabaal. Moest ik daar mee slapen? Ik voelde me even een F16 piloot. Maar niet gevlogen is altijd mis dus we gaven het een kans.

Van slapen kwam niet veel in huis.

Gelukkig ging het uur snel voorbij. Maar wat zou dat voor de nacht geven?

Ik keek er niet naar uit om te gaan slapen, maar was wel moe. Dus met een bang hartje belde ik de nachtverpleegster voor het moment suprême.

Gelukkig had ik door de dag al geoefend. Ik begon met goede moed aan de nacht maar na 1,5 uur deed mijn neus verschrikkelijk pijn door de druk van het masker. Dat was niet uit te houden voor een ganse nacht. Ik mocht het masker aflaten en sliep gelukkig nog een paar uren die nacht.

Dag drie was aangebroken. Mijn dochter kwam even op bezoek en we gingen eens van de afdeling af om de tuin te ontdekken. Die was er niet, maar wel een ruimte om wat buiten te zitten. Een welgekomen afwisseling. Moe en voldaan van het bezoek moest ik terug gaan oefenen ’s middags.

Ze hadden nog een ander masker gevonden en dit was het. Het zat als gegoten en maakte ook minder lawaai. Een gat voor mijn neusgaten en een andere manier om te bevestigen. Blij dat ze die moeite deden en het toch leek te lukken. Ik doorstond de oefensessie. Maar slapen op commando lukte mij niet zo goed. Na wat doezelen werd ik terug bevrijd voor enkele uren.

De laatste nacht was aangebroken. Het was erop of eronder.

En ja, ik sliep met masker toch enkele uren tot het fel begon te onweren tegen 6 uur.

Maar het was gelukt.

In de voormiddag nog even testen zonder slaap en dan wachten op de prof die haar zegen moest geven voor ontslag.

Ik kreeg een duidelijke uitleg van de kinesist voor thuisgebruik en dan konden we terug huiswaarts keren. Gelukkig want de kat Yayo had mij toch erg gemist.

Achteraf viel het allemaal goed mee. Ik had daar fijne verpleegkundigen en zorgkundigen leren kennen die het verblijf draagbaar maakte. Wat een zorgzaamheid en betrokkenheid en ook een spontaniteit die ze daar aan de dag leggen.

Chapeau voor dat team.

Ondanks de draden en de vermoeidheid denk ik met een warm gevoel terug aan mijn vakantie in het 5 sterrenhotel Gasthuisberg.