Dit is mijn laatste tekst. Het is wat onwezenlijk maar ik kan er niet omheen. Ik ben op het punt gekomen dat de ziekte ALS mij heeft ingehaald. Je voelt je met de dag achteruit gaan. Je wordt elke dag meer afhankelijk van anderen. En het begint door te wegen voor jezelf en je omgeving. De spieren laten het een voor een afweten. Ik ben een vechter maar niet ten koste van alles. Het leven mag nog wat zinvol zijn. En dit begint moeilijk te worden. Dus dan moeten er keuzes gemaakt worden. Moeilijke keuzes maar noodzakelijke keuzes. Hoever ga je vooraleer het genoeg is? Je hebt het al herhaaldelijk samen besproken. Maar je verleg t steeds de grens. Tot je ervaart dat het op is. Zo wil ik niet verder. Ik kan terugblikken op een fijn leven. Ik ben dankbaar voor wat was. Ik heb een rijk leven gehad met mooie herinneringen. En met die gedachte in het achterhoofd is het niet meer zo moeilijk om een keuze te maken. Vanaf nu wordt het overleven. En elke dag zien door te k...
ze is er niet meer, mijn maatje ze heeft gekozen voor de eeuwigheid haar lichaam diende haar niet meer maar ik ben mijn maatje kwijt verdikke, dit wordt lastig we hadden elke dag contact hoe moet dat nu vraag ik me af hebben ze in de hemel ook whatsapp nee, natuurlijk niet, wat dacht je dan, ik zal het zonder haar moeten doen gelukkig heb ik een fijn netwerk waar ik altijd beroep op kan doen die trekken mij er wel doorheen al zal het in het begin moeilijk zijn maar eens komt de dag dat we elkaar weerzien, fijn dan kunnen we weer tateren en leuke dingen doen herinneringen ophalen en geven we elkaar een zoen want samen was het leuk zo blij dat ik haar heb leren kennen mijn maatje, mijn toeverlaat, zonder jou is heel erg wennen
hoesten, hoesten, hoesten, ik kwam niet uit gekucht we vertrouwden het niet dus naar spoed met een diepe zucht daar draaiden ze me ondersteboven, hart, longen, en bloed getest geen griep gelukkig maar wel slijmen op zijn best geen longontsteking, super maar wel slijm dat vast zit dus antibiotica en aerosol hopelijk wordt het nu ontklit de aerosol stinkt naar rotte eieren, gelukkig smaakt de antibiotica wel oké je moet er wat voor over hebben, ALS brengt dat met zich mee ‘ t is wat het is hopelijk lost het op en ben ik er in een mum van tijd helemaal van verlost
Reacties
Een reactie posten