Spoed

hoesten, hoesten, hoesten,

ik kwam niet uit gekucht

we vertrouwden het niet

dus naar spoed met een diepe zucht


daar draaiden ze me ondersteboven,

hart, longen, en bloed getest

geen griep gelukkig

maar wel slijmen op zijn best


geen longontsteking, super

maar wel slijm dat vast zit

dus antibiotica en aerosol

hopelijk wordt het nu ontklit


de aerosol stinkt naar rotte eieren,

gelukkig smaakt de antibiotica wel oké

je moet er wat voor over hebben,

ALS brengt dat met zich mee


‘t is wat het is

hopelijk lost het op

en ben ik er in een mum van tijd

helemaal van verlost






Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Mijn tijdloos verhaal

Wie zit te wachten op mijn verhaal? En wat is dat verhaal dan? Waarover moet het gaan? Welk facet van mijn leven wil ik graag delen met jullie? Mijn jeugd? Mijn carrière? Mijn gezin? Mijn ziekte? Alle ups en downs? Zit daar iemand op te wachten? Ik weet zelf niet wat ik zou willen delen. Mijn leven heeft op dit moment zo’n dramatische wending genomen dat het stil lijkt te staan. Maar dat is illusie. Het leven staat niet stil, het gaat gewoon verder. De tijd is niet stil te zetten. Met elke seconde is er weer een moment verstreken. En als je niet ten volle in het hier en nu hebt leren staan, kan je niet ten volle genieten van die seconde tijd. Tijd, een gek fenomeen. Waar eerst de tijd leek te vliegen en ik nooit tijd had, is er nu een zee van tijd. Een oceaan van tijd, tijd om na te denken, stil te staan, ziek te zijn. En los te laten, ook dat nog. Alles loslaten is mijn nieuwe mantra geworden. De ziekte die ik heb ontwikkeld - en ik wou dat ik ze ook terug kon afwikkelen -, verplich...
Lees meer »

Etensuur

  Het etensuur is het tijdstip waarop je eet. Voor mij heeft het ondertussen een iets andere betekenis gekregen. Voor mij geeft het de duur van de etenstijd aan, namelijk een dik uur dat nodig is om mijn maaltijd te nuttigen. Eten en drinken. Nooit gedacht dat eten zo’n opgave zou worden. Dat kun je je als gezonde mens ook gewoon niet voorstellen. Eten, dat eerst zo vanzelfsprekend was en waarbij ik totaal niet moest nadenken wordt nu een levensgrote opdracht en energievreter. Wat ga ik eten? Krijg ik het nog geslikt? Wat ga ik drinken? Drank indikken of niet? Ja, de menusamenstelling is toch lichtjes gewijzigd sinds mijn diagnose. Waar ik eerst alles at en kon eten, gaat dat nu helaas niet meer. Zo’n lekkere pizza, daar droom ik van. Ik kan nu alleen nog maar lijdzaam toekijken hoe mijn huisgenoten hun pizza lekker naar binnen smikkelen.  En gemixte pizza, dat lijkt me niet zo’n goed idee. Alhoewel ik dat toch eens ga proberen, je weet maar nooit : misschien is het wel su...
Lees meer »

Mijn Madame

Mijn natte kat zat op de mat voor de deur, miauw, miauw. Binnen wil ik, eten graag en liefst niet traag. Wat is dit? Hondenvoer! Da’s niet lekker, draai je me een loer? Graag iets anders, lekker en fijn, dan zal ik heel tevreden zijn. Zo Madame, hou je hier niet van? Kuren krijgen, eten en zwijgen, anders droge boterham!
Lees meer »