Loop je even een dagje mee?

Ik sta vroeg op, zo rond zeven uur. Dat moet wel, wil ik mijn gepland programma rond krijgen.

De eerste stap is naar het toilet gaan. Voorlopig lukt dat nog zonder hulp. Ondertussen is er wel een toiletverhoger geïnstalleerd. Want ik kreeg me bijna niet meer omhoog geduwd en dat was flink vervelend. Het duurt wel eindeloos lang eer ik mijn broeken weer omhoog heb getrokken. Maar als die eenmaal goed zitten kan ik het toilet met een gerust hart doortrekken.

De eerste die binnen mag, is ons Madame Lily. Zolang ik de sleutel nog omgedraaid krijg, is zij de eerste die me ziet ‘s morgens en mag ik de aaitjes en het bijhorende gemiauw in ontvangst nemen.

Gelukje nummer 1.

En dan krijgt ze haar lekker vleesje. Vol ongeduld strijkt ze langs mijn been en zegt daarmee : “Doe eens wat door, ik heb honger.” Maar helaas, snel lukt voor mij niet meer. Het zakje openknippen met mijn speciale schaar, dan de inhoud in haar bakje krijgen, het is allemaal van langenberg (dwz het duurt lang). Maar ze is content als het dan eindelijk zover is en ze kan beginnen smullen.

Ondertussen is het al half acht.

Tijd voor de volgende ronde, mijn oefeningen. Eerst stretchen, want ik heb vaak krampen in mijn benen dus dan is stretchen geen overbodige luxe.

Na het stretchen komen de andere oefeningen om mijn lichaam wakker te maken en doe ik yoga op de mat. De grondoefeningen doe ik tegenwoordig op mijn bed, want ik kan niet meer recht van de mat en ben recent nog gevallen toen de zetel waar ik mij aan optrok wegschoof. Het was niet zo erg, buiten een kleine buil op mijn hoofd en een pijnlijk achterwerk.

Plots wijst de klok half 9, hoogste tijd om te eten dus. Ik drink thee, ingedikt met gel, en ‘s morgens neem ik een fruityoghurt, vers fruit en anderhalve boterham met iets smeerbaar op. Het fruit dat ik nuttig is kiwi, aardbei en framboos, samen met fruitmoes wat door mijn man gemaakt is. Dat varieert, dat moes. Soms appel, peer, aardbei, mango, of een mix van fruit. Tot voor kort sneed ik de kiwi nog zelf, maar nu niet meer. Extra klusje voor mijn man. De aardbei en frambozen doe ik wel nog zelf.

En dan begint de grootste klus van de dag, eten en drinken. Het kost veel energie, maar ik heb het ervoor over. Zolang ik nog zelf kan eten en het slikken nog lukt, doe ik het zo.

Gelukje nummer 2.

Anders wordt het een maagsonde en dat stel ik liever zolang mogelijk uit.

En dan wijst de klok snel half 11.

Dan sta ik nog in pyjama, dus dan nog wassen en aankleden. Dat wassen en aankleden duurt ook even. Gelukkig gebruikte ik altijd al een deodorant roller en geen spuitbus, want daar heb ik geen kracht meer voor om die in te duwen.

Gelukje nummer 3.

En dan is het snel 11 uur. Soms krijg ik dan bezoek, soms heb ik dan tijd om te lezen, iets creatiefs te doen, een tectonic op te lossen, of nog wat te helpen met handdoeken opvouwen of afdrogen. Dat laatste vraagt ook een uiterste krachtinspanning om niets te laten vallen.

Op dinsdag en vrijdag moet ik om 13u30 op de revalidatie op MS zijn, dus dan eet ik om 12u30 iets kleins om op tijd te kunnen vertrekken.

Op de andere dagen eet ik later, na 13 uur. Als er bezoek komt is dit welkom vanaf 15 uur. Dan heb ik wat tijd om na het eten te rusten.

Iedereen vraagt of ik mijn tijd om krijg. Als je dit leest dan weet je het wel.

Rond 17 uur fiets ik gewoonlijk een kwartiertje op de hometrainer. En dat doe ik met een leuke serie op tv, nl. Mac Gyver. De oude versie wel te verstaan, want er is ook een remake gemaakt. Maar de oude met de acteur Richard Dean Anderson is de leukste en dateert van 1985. Toen was ik 14 jaar, dus die serie heeft indruk gemaakt. En onder de eeuwig vindingrijke Mac Gyver fiets ik er lustig op los. Daarna kijk ik de serie af, vaak met ons madame Lily op mijn schoot.

Gelukje nummer 4.

Dan gaat het stilaan tegen 18 uur, etenstijd. We eten warm ‘s avonds. Een grote kom soep, vaak puree, goed plat gekookte groenten en gemixt vlees, dat is mijn avondmaal.

Ik eet apart, kwestie van rustig te kunnen eten. Ons Madame leidt me af met haar gemiauw voor nog een lekker vleesje, en ook het getater van mijn mannen aan de tafel is een afleiding. Ik hoor ze toch wel, want soms wordt er heftig gediscussieerd en hoor ik ze tot in de woonkamer.

Op zondag is de routine anders. Dan eten we ‘s middags warm en ‘s avonds brood. En dan heb ik om 18 uur The Ratpack (radio 2) opstaan. Dat zijn allemaal crooners en jazzy songs en daar hou ik van. Het eten wordt dan eens zo leuk.

Gelukje nummer 5.

Gewoonlijk wandelen mijn man en ik ‘s avonds nog een rondje om de blok. Sinds kort met de rollator, want ik ben niet meer zo stabiel. Binnenkort krijg ik voetopheffers om te ondersteunen. Nu zie je overal de kerstversiering hangen, buiten of binnen, het ene huis al mooier dan het andere.

We moeten wel opletten dat ons Madame ons niet ziet vertrekken, want dan wandelt ze mee en normaal gezien komt ze niet op straat, dus dat vind ik dan wel gevaarlijk.

Maar ik ben tegenwoordig ‘s avonds vrij moe, dus proberen we overdag wat te wandelen. Niet als ik naar MS ga, dan doen we ‘s avonds nog een ingekort rondje.

En dan is het snel 22 uur en slaaptijd voor mij. Ik slaap niet zo goed, want ik kan me nog moeilijk omdraaien (en ik was een echte wemel in bed), en ik heb ook vaak dat ik mezelf wakker maak door mijn eigen geluid. Ik kan dan wel niet meer praten, maar door de spierverslapping doen mijn stembanden hun eigen ding en dat is veel geluid maken als ik het niet wil, in bed dus. Heel vervelend, maar niets aan te doen. En ik hou mijn man ook wakker, niet leuk dus. Maar het is wat het is en zolang mijn dag op deze manier nog lukt, mag ik niet klagen.

Gelukje nummer 6.