Afscheid
Dit is mijn laatste tekst. Het is wat onwezenlijk maar ik kan er niet omheen. Ik ben op het punt gekomen dat de ziekte ALS mij heeft ingehaald. Je voelt je met de dag achteruit gaan. Je wordt elke dag meer afhankelijk van anderen. En het begint door te wegen voor jezelf en je omgeving. De spieren laten het een voor een afweten. Ik ben een vechter maar niet ten koste van alles. Het leven mag nog wat zinvol zijn. En dit begint moeilijk te worden. Dus dan moeten er keuzes gemaakt worden. Moeilijke keuzes maar noodzakelijke keuzes. Hoever ga je vooraleer het genoeg is? Je hebt het al herhaaldelijk samen besproken. Maar je verleg t steeds de grens. Tot je ervaart dat het op is. Zo wil ik niet verder. Ik kan terugblikken op een fijn leven. Ik ben dankbaar voor wat was. Ik heb een rijk leven gehad met mooie herinneringen. En met die gedachte in het achterhoofd is het niet meer zo moeilijk om een keuze te maken. Vanaf nu wordt het overleven. En elke dag zien door te k...
Reacties
Een reactie posten