De wasknijper

Mijn droogkast is kapot. Ze gaf de geest na jarenlange trouwe dienst. Het kwam met een brandluchtje, en gelukkig bleef het daar ook bij. Geen ontploffing, geen vuur, enkel stilte.

En natte was, want die was nog lang niet droog. En dus zocht ik heil bij onze wasrek.

Op zich geen probleem, maar sinds ik ALS heb, is was ophangen niet meer zo leuk als het eerst was.

Om te beginnen moet ik goochelen met het kledingstuk en 2 wasspelden.

Ik heb al moeite met een T-shirt, sok of onderbroek fatsoenlijk vast te nemen, laat staan om er ook nog 2 knijpers bij te pakken. En die vallen dan nog constant uit mijn handen, alsof ze het expres doen om mijn fysiek nog verder op te krikken of tot de uiterste limiet te rekken.

Ja, zo’n knijper weet van wanten. En die krengen zijn tegenwoordig zo stug en stram, willen niet van wijken weten en al zeker niet opengaan en doen wat ik ze wil laten doen. Nee, ze blijven dicht of gaan een ietsiepietsie open.

Verdikkeme, ligt dat nu aan de knijper of aan mij?

Ja, ALS gooit ook hier roet in het eten. Geen kracht meer om een wasknijper open te doen, geen kracht meer om mijn kledij op een gracieuze manier op de wasdraad te hangen. Nee, gesukkel, gekreun, het lachen vergaat je stevig en het duurt eindeloos lang eer je een volle wasmand op de draad hebt gedeponeerd.

Natuurlijk is er altijd een weg. Ik kan mijn armen nog omhoog krijgen, dat is al stap één.

En dan neem ik 1 knijper en positioneer ik mijn hand zo dat het toch gemakkelijk gaat.

De ergotherapeute van de MS kliniek zal het niet graag zien. Ook in de revalidatie wordt er namelijk geoefend met wasknijpers en wel op de juiste manier. Dit om je in een zo ontspannen mogelijke houding de juiste beweging te laten uitvoeren. Ik begrijp dat en doe mijn oefeningen op de MS kliniek met verbeten ijver op de juiste wijze.

Maar niet als ik de was moet ophangen. Dan lap ik al die regeltjes aan mijn laars, of nu, bij zonnig weer, aan mijn sandaal.

Ophangen op mijn ALS-manier, op de enigste wijze die voor mij op dit moment nog beschikbaar is en werkt. Ik moet creatief zijn, wil ik nog kunnen meedraaien in het huishouden.

Zo zonder droogkast, geen prettig vooruitzicht. Dus toch maar een nieuwe besteld.

Madame Lily was wellicht blij dat het nu stil was. Haar etensbak staat namelijk in onze wasruimte, en lawaai, daar heeft ons Madame een beetje schrik van. Helaas voor haar zal de stilte van korte duur zijn, want onze nieuwe droogkast wordt net geleverd.